Blog

Persoonlijk Leiderschap en Authenticiteit

Ons belangrijkste werk

Je ziel als werkgever beschouwen

Een citaat van Marianne Williamson is al een aantal jaren een richtingwijzer voor me

“Ons belangrijkste werk in het leven is liefhebben en vergeven. Daarna komt ons werk, ons beroep. Het is de bedoeling van werk, in welke vorm dan ook, dat we het gebruiken om de wereld heel te maken.”

De drie zinnen helpen me om steeds weer te herinneren wat de plek is van mijn werk. De tweede plaats. Een mooie, maar ook moeilijke plek. Want hoe zorg je er nou voor dat je werk werkelijk zo betekenisvol is en dat het tegelijkertijd niet helemaal bovenaan je lijstje komt te staan. Een zoektocht die ik zelf goed ken en waarvan ik ben gaan houden. Dank aan Marianne.

Toen ik de tekst voor het eerst las trof vooral de laatste zin me. Hoe mooi is dat, je werk gebruiken om de wereld heler te maken. Ik voelde zelf direct dat dit is wat me drijft in mijn eigen werk als begeleider van mensen. Stel je voor dat we ons daar allemaal op zouden richten! Veel hedendaagse problemen zouden eenvoudigweg niet bestaan of veel sneller worden opgelost. Het is optimistisch, misschien noem je me een idealist, maar dat neem ik op de koop toe.

‘De wereld heler maken’ kun je je misschien nog voorstellen bij mensen die in de zorg werken, of bij een goede doelenfonds, en wellicht ook bij sommige overheidsfunctionarissen die werkzaam zijn in dienst van het geheel. Maar wat betekent het als je werk niet zo rechtstreeks verbonden is met het lot van anderen, als je bijvoorbeeld projectmanager bent in een bouwbedrijf, of de marketing verzorgt voor een internetwinkel.

Hoe zet je dan je werk in om de wereld heel te maken? Door het beste te geven wat je in huis hebt en te beginnen bij jouw eigen kleine wereldje! Door jouw ziel als je werkgever te beschouwen, zoals Hans Wopereis dat zo mooi zegt in zijn boek ‘Het licht en de Korenmaat’.

In je werk kun je snel terechtkomen in ego-gedoe. Je spreekt je bijvoorbeeld niet uit over zaken die je tegenstaan uit een overmaat aan ontzag voor je baas. Of je stelt je liever strategisch op, zodat je wordt gevraagd voor de leukste projecten. Misschien houd je je te veel bezig met kleine, onbelangrijke details en laat je lastigere kerntaken liggen, omdat je ego liever lui is dan moe. Werk is dan niet vervullend ‘iets dat nou eenmaal moet’, waar niet zoveel van afhangt en waar ook niet veel te halen is, een levenloos onderdeel van je bestaan.

Marianne Williamson daagt ons met haar uitspraak uit om dienstbaar te worden aan het geheel.

Voorwaarden daarvoor zijn dat je jezelf leert kennen, dat je contact hebt met wat je bezielt, weet wat je werkelijk te bieden hebt en daarvoor gaat staan. Zo beschouwd is werk een aardse weg voor zelfverwezenlijking.

Maar waarom zet Williamson werk dan toch niet bovenaan, op de eerste plek? Precies om de reden waar het in alle wegen van zelfverwerkelijking om draait. Welke weg je ook bewandelt, in essentie gaat het er steeds weer over je hart te openen, voor jezelf en voor anderen. Om lief te hebben en te vergeven, en op die manier de wereld heler te maken.

monique van laerhoven
Ik begeleid mensen en organisaties die tot bloei willen komen. Ik richt me op het ontwikkelen van authenticiteit en persoonlijk leiderschap.